Wydziedziczenie a prawo do zachowku
Dość powszechnie wiadomo, że osoba wydziedziczona w testamencie nie może kierować do spadkobierców testamentowych roszczenia o zachowek. Powyższe wprost wynika z przepisów Kodeksu Cywilnego.
Art. 1008 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz.U.2020 poz.1740 ze zm.) stwierdza, że: „Spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), jeżeli uprawniony do zachowku:
1) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego;
2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci;
3) uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych”.
Jeżeli taki zapis pojawi się w testamencie, to osoby z kręgu wskazanego w powołanym przepisie nie mogą skutecznie dochodzi zachowku.
Nie każdy może jednak zdaje sobie sprawę, że zachowek może jednak przysługiwać zstępnym wydziedziczonego. Takie prawo przewiduje art. 1011 Kodeksu Cywilnego, który wprost wskazuje, że: „Zstępni wydziedziczonego zstępnego są uprawnieni do zachowku, chociażby przeżył on spadkodawcę”.
Z powyższego wynika więc, że np. dzieci wydziedziczonego mogą skutecznie kierować do Sądu sprawę o zachowek, jeżeli sami nie zostali wydziedziczeni.
Wiedza ta może stać się podstawą do dochodzenia przyszłych roszczeń o zachowek.